آویشن کوهی تازه باعث استحکام ناخن می شود

سرعت رشد متوسطی دارد. در زمان بلوغ ارتفاع آن به 5/0 تا 1 متر می رسد و به صورت پوشش سبز روی زمین بین 5/0 تا 1 متر و گاهی 15 متر پخش می شود. 2 تا 5 سال طول می کشد تا به حداکثر ارتفاع خود برسد.

می تواند یخبندان و خشکسالی و محیط های فقیر و شور را تحمل کند. در خاک های لومی و شنی زندگی می کند و دارای PH خنثی و قلیایی است.

در لبنان، به صورت گروهی روی سنگ های آهکی رشد می کند. به آب زیادی نیاز ندارد اما به نور کامل خورشید نیاز دارد. پتانسیل تهاجمی ندارد و می تواند حداکثر 25 سال عمر کند.

بیشتر تحت تأثیر بیماری پوسیدگی ریشه قرار می گیرد. در نهایت آویشن را می توان از طریق بذر، قلمه یا لایه بندی تکثیر کرد. شکل 1 طرح گیاه شناسی آویشن را نشان می دهد.

مطالعات زیادی بر روی گونه های آویشن کوهی تازه برای شناسایی ترکیب شیمیایی آنها انجام شده است. طیف گسترده ای از ترکیبات شیمیایی و همچنین اسانس ها، ترکیب اصلی آویشن را تشکیل می دهند که بسته به آب و هوا و منطقه جغرافیایی متفاوت است.

بررسی ها گزارش کرده اند که آویشن حاوی 56.53 درصد مونوترپن، 28.69 درصد هیدروکربن های مونوترپن، 5.04 درصد هیدروکربن های سسکوی ترپن و 1.84 درصد سسکوی ترپن های اکسیژن دار است .

آویشن سرشار از فلاونوئیدها و آنتی اکسیدان های فنلی مانند زآگزانتین، لوتئین، پیژنین، نارینژنین، لوتئولین و تیمونین است . آویشن تازه یکی از بالاترین سطوح آنتی اکسیدانی را دارد که سرشار از مواد معدنی و ویتامین هایی است که برای سلامتی مطلوب ضروری هستند.

پتاسیم، آهن، کلسیم، منگنز، منیزیم و سلنیوم در برگها متمرکز شده و ترکیب اصلی روغن استخراج شده تیمول است. تیمول یک جزء فنلی مهم است که عمدتاً مسئول فعالیت آنتی اکسیدانی آویشن است.

ساقه گلدار آویشن حاوی مشتقات فلاونوئیدی مانند آپیژنول و لوتئولول، اسیدهای فنولیک مانند اسیدهای کافئیک و رزمارینیک و تانن است.